Filmy samobójstwo, film psychologiczny

W nocnym pociągu na Hel spotykają się Ona i On. Dwoje nieznajomych, których łączy wspólny przedział. Oboje mają za sobą życiowe dramaty, od których starają się uciec. Może im to utrudnić morderca, który podobno znajduje się w tym samym pociągu.

Marcin Kroll, główny bohater filmu, jest żołnierzem, odbywającym służbę zasadniczą. Tuż przed manewrami dezerteruje. Przyczyną ucieczki staje się wiadomość, że jego żona i najlepszy przyjaciel mają ze sobą romans. Postępek Krolla zbiega się w czasie z samobójstwem innego żołnierza, który nie wytrzymał prześladowań ze strony sadystycznych podoficerów. Kadra oficerska boi się skandalu – samobójstwo i dezercja to zbyt dużo jak na jedną jednostkę. Dowództwo postanawia więc na własną rękę odszukać dezertera, zanim zainteresuje się nim prokuratura wojskowa.

Jan prowadzi na żywo nocny program "Radiotelefon". Odpowiada w nim na telefony ludzi zdesperowanych i zrozpaczonych. Nie widzi przy tym własnych problemów. Noce spędza z kochanką. Ma syna z pierwszego małżeństwa. Druga żona, Justyna jest o niego zazdrosna. Stara się zmusić właścicieli radia, do usunięcia programu z eteru.

Film powstał na podstawie opowiadania Marka Hłaski. Bohaterem jest Kuba, który walczy z alkoholizmem. Spotykamy go w momencie podjęcia przez niego kluczowej decyzji – wszczepienia środka wspomagającego walkę z chorobą. Kamera towarzyszy mu od samego rana, ukazując walkę z samym sobą.

Poetycka interpretacja powieści skandynawskiego pisarza Tarjei Vesaasa „Ptaki”. Mateusz przez otoczenie uważany jest za nie całkiem normalnego. Powoduje to jego nadwrażliwość, wręcz dziecięca naiwność. Mieszka z siostrą w chacie położonej na odludziu wśród lasów i jezior. Żyje w symbiozie z naturą i umie odczytywać jej sygnały. Kiedy zbliża się nieszczęście, przyroda, z którą pozostaje w wielkiej harmonii, daje mu o tym znać… Gdy siostra spotyka mężczyznę, którego sprowadza do ich wspólnego domu, Mateusz czuje się niepotrzebny i osamotniony…

Felicja, główna bohaterka filmu, jest młodą, początkującą aktorką, zakochaną bez wzajemności w koledze po fachu – Rawiczu. Gdy pada nań podejrzenie o zabicie volksdeutscha, dziewczyna podejmuje się ukryć go w swoim mieszkaniu. Marzy, że Rawicz mieszkając z nią, odwzajemni jej uczucie. Żeby mieć ukochanego przy sobie, gotowa jest na każde poświęcenie. I rzeczywiście, los wystawi ją kilkakrotnie na bardzo ciężką próbę. Felicja przetrzyma jednak wszystko w nadziei, że Rawicz zostanie z nią – także gdy wojna się skończy. Nie dostrzega, że jej ofiara stała się dla niego ciężarem nie do zniesienia. Nie przypuszcza, że kiedy tylko nadarzy się sposobność, aktor porzuci świadka swych upokorzeń, załamań i upadków. Wiktor jest człowiekiem słabym, bez charakteru, stacza się coraz niżej. Tuż po zakończeniu wojny wraca do Felicji, ale tylko po to, by popełnić samobójstwo… Felicja pozbawiona złudzeń i większych ambicji zdobywa jednak ogromną popularność dzięki udziałowi w radiowej sadze rodzinnej. A może także wiarę w sens życia.

Po przeżyciach wojennych Stefan nie potrafi wrócić do normalnego życia. Wciąż wspomina okupację, kiedy wraz z żoną uciekł z transportu. Oboje, skrajnie wyczerpani, postanowili popełnić samobójstwo. Kiedy Wanda skoczyła do rzeki, jemu zabrakło odwagi. Teraz żyje z poczuciem winy za jej śmierć. Pewnego dnia spotyka na ulicy żonę, którą uratowali wtedy przypadkowi ludzie. Rozstają się jednak, kiedy Wanda dowiaduje się prawdy. Nie umie pogodzić się z tchórzostwem swego męża. Mimo podjęcia jeszcze jednej próby wspólnego życia nie potrafią zapomnieć o przeszłości.

Historia dziewięciu mężczyzn pracujących przy wykaszaniu brzegów pobliskiej wysepki z traw i zarośli. Nieoczekiwanie dołącza do nich piękna Magdalena, która wśród mężczyzn wywołuje niemałe zdziwienie i zachwyt swą urodą i charakterem. Wkrótce też odżywają dawne wspomnienia nad utraconą niegdyś miłością...

Poeta Heinrich von Kleist wraz z Henriettą Vogel przybywają do zajazdu „Pod nowym dzbanem”. Są w sobie bardzo zakochani. Przebywają w swoim pokoju, nie wiedząc, że są podglądani przez Stimminga. Widzi on, jak celują do siebie z broni, jakby przygotowywali się do sceny teatralnej. Następnego dnia każą sobie podać kawę oraz rum nad jezioro. Z daleka obserwuje ich Stimming…